Het vliegtuig uit Amsterdam naar Bangkok had de landing ingezet, uit het toilet liep een oudere dame terug naar de business class, ze had zich net omgekleed in het toilet. Voor de deur had een man van middelbare leeftijd op haar staan wachten en hij een slanke, kalende man, iets langer dan de dame begeleidde haar terug naar haar stoel, hij zorgde ervoor dat haar rok goed zat en niet kreukte toen ze ging zitten, de man ging weer terug naar de economy class. Ze had de reis gemaakt in een lichtgrijs broekpak en net voor de landing had ze haar broek omgeruild voor een plissérokje en haar slippers door pumps vervangen.
De stewardessen in de business class waren druk met de voorbereiding van de landing en hadden niets gemerkt van de verkleedpartij, het is ook niet zo opvallend dat mensen zich omkleedden tijdens een vlucht.
Er was een passagier die de hele vlucht al gefascineerd was door de voor hem bijzonder aantrekkelijke vrouw; hij dacht dat haar leeftijd begin vijftig was, mogelijk maximaal 55 jaar.
Hij had haar verandering opgemerkt, zijn ex vrouw droeg geen korte rokken en sexy pumps meer, maar deze dame, die toch wel ouder was dan zijn 45 jarige ex, kon het nog steeds dragen.
Tijdens de vlucht had hij ze in het Duits horen praten en wist dan ook dat de Duitse man, die naast haar zat drie kamers had geboekt, in het Princess hotel. Ze waren dus samen met zijn drieën en ze had duidelijk geen diepere band met die man of met de persoon die haar had bezocht en vermoedelijk in de economyclass zat. Ze had deze man duidelijk als een bediende behandeld en zodanig met hem gesproken, en dit had ze in het Nederlands gedaan. Hij wilde graag contact met haar maken en gelukkig had hij nog geen hotel geboekt, dat kwam dus goed uit.
Bij de Gate werd Michaëla Anuska opgehaald door een elektrisch wagentje die haar snel naar de immigratie bracht. De immigratie procedure verliep vlot, haar Belgische paspoort werd net zo als in Amsterdam geaccepteerd en ze ging meteen op weg naar de uitgang waar ze al opgewacht werd door een limousine chauffeur die haar direct naar haar hotel vervoerde.
De Duitser en de bediende van Michaëla moesten lopen naar de immigratie en van daar moesten ze haar bagage, hun eigen bagage en wat filmapparatuur meenemen en daar hadden ze een busje voor nodig.
Michaëla was al een uur ingecheckt en lag al te rusten op haar bed toen Günther en de bediende ook incheckte, de bediende liet zijn eigen bagage en die van zijn Meesteres in zijn kamer bezorgen, hij had één van de goedkoopste kamers en zijn Meesteres één van de duurste suites. Günther, de producer van de film had het voor hem zelf niet zo kostbaar gemaakt en had voor hem zelf een wat bescheidener kamer geboekt, het geld moest nog verdiend worden en nu waren er voor hem alleen nog maar kosten.
Martin, de geïnteresseerde passagier had nog met moeite een kamer kunnen krijgen. Hij had lang op een taxi moeten wachten dus hij was weer later dan die twee, hij zou dus in de lobby moeten wachten tot hij één van de drie zou zien om zo het kamernummer van haar te achterhalen.
Günther en Herman wisten dat ze niet voor zes uur gestoord wilde worden en zij trokken zich dan ook terug op hun kamers. Herman werd klokslag vijf uur gebeld door zijn Meesteres en hij moest meteen komen, maar eerst nagaan bij de receptie of er berichten voor haar waren.
Martin had geluk, hij zat pas een klein uurtje in de lounge met zicht op de receptie, toen hij de bediende naar de receptie zag lopen. Hij stond snel op en liep naar de receptie en kon nog net zien dat een receptioniste iets pakte uit een vakje met het nummer 712, dit moest vermoedelijk wel haar kamernummer zijn, niet nodig dus om de man te volgen in de lift. Hij liep wel snel naar de liften alleen om te zien of de lift ook op de 7e verdieping zou stoppen. Toen hij dit op de display bevestigd kreeg keerde hij terug naar zijn kamer op de 1e verdieping.
Eenmaal in zijn kamer pakte hij direct de telefoon en belde kamer 712. Michaëla nam op en dacht dat het receptie was om te controleren of Herman haar berichten mocht meenemen maar ze kreeg een man aan de lijn die in het Nederlands excuses maakte dat hij haar stoorde en dat hij haar graag wilde spreken. “Even wachten er wordt op de deur geklopt” antwoordde zij, Michaëla stond op en deed vlug de deur open en liet Herman binnen en sprak op bevelende toon “Maak mijn bad klaar en stop de key card die op tafel ligt bij je”.
Michaëla keerde terug naar de telefoon, “Met wie heb ik het genoegen”. “Met Martin van Galen mevrouw, ik logeer hier in kamer 321 en zat bij U in het vliegtuig”. Michaëla fronste haar wenkbrauwen en haar hersenen werkten nu op volle toeren. “Wat wilt U van mij mijnheer van Galen”. Martin hoorde enige wrevel in haar stem en begreep dat hij nu zeer tactisch moest zijn. “Mevrouw ik ben in het vliegtuig erg onder de indruk van U geraakt, ik vind U zeer aantrekkelijk en wil U graag uitnodigen om te dineren met mij”
Michaëla was erg verrast, op deze reis wilde ze dit niet echt, ze wilde op deze trip niet veel gezien worden en zeker geen opzien baren. Ze beschouwde dit als een mogelijk probleem en wilde dit in de kiem smoren indien nodig, ze moest weten wie hij was en wat hij eigenlijk wilde. “Vanavond om 8 uur kom je naar mijn kamer om je even voor te stellen”. “Dank U wel Mevrouw, ik zal er zijn” stamelde Martin, dit ging wel erg goed, hij wist natuurlijk niet dat zij hem allereerst als een gevaar zag.
Na haar bad, kleedde ze zich aan in een wijde zijden rok en zijden blouse, ze had open pumps aan, alles in het groen, je kon haar rood gelakt teennagels zien, haar borsten hadden geen BH nodig die stonden fier vooruit, haar harde tepels waren door de stof van haar blouse goed zichtbaar, ze had trouwens helemaal geen lingerie aan. Herman was haar behulpzaam geweest bij het baden en het aankleden en nu was hij een drankje voor haar aan het pakken.
Michaëla belde Günther en vertelde dat hij meteen moest komen, Günther had zijn kamer een verdieping lager dus hij was binnen vijf minuten bij haar. Michaëla lichtte Günther in over die Martin en zei wat ze besloten had, Günther zag geen gevaar, zowel Michaëla als hij waren niet gevolgd, niet in Amsterdam maar ook niet in Bangkok dat was gecontroleerd door zijn mensen anders was hij wel geïnformeerd.
Günther, niemand kon hem echt, hij was niet betrokken bij de handel in het materiaal dat zij maakten, hij gaf op discrete wijze het filmmateriaal af voor een afgesproken bedrag, hij wist dat er meer mee verdiend kon worden maar de risico’s waren hem te groot en hij had ook niet de juiste afzetkanalen. Voor de actrices gold hetzelfde, buiten hem wist niemand wie zij waren, zelfs op het achterlaten van vingerafdrukken en DNA op de filmset werd gelet door hem en zijn mensen.
Michaëla was gedeeltelijk gerustgesteld maar wist ook dat Günther allereerst aan hem zelf dacht, zij werd zover beschermd als dat hem ook beschermde maar als het fout zou gaan dan was zij toch op zichzelf aangewezen, ze besloot dus om haar afspraak die avond toch door te laten gaan, ze vond het eigenlijk ook wel leuk om gewild te zijn.
Günther en Michaëla bespraken tijdens het diner, dat op haar kamer geserveerd werd, de filmopnames en wat er van haar verwacht zou worden, zij moest teksten uitspreken maar dat was alleen omdat haar lippen moesten bewegen, haar stem zou niet gebruikt worden, stemmen in vele talen deden de audio.
Günther had twee Europese Meesteressen in gehuurd en drie Aziatische. Wat Günther haar vertelde was als volgt; Er worden in totaal 2 films van iets meer dan 60 minuten per Meesteres gemaakt met gastrollen in films van elkaar, per Meesteres wordt er ook nog een dungeonfilm gemaakt met wrede en sadistische acties en in totaal zullen er vijftien hoofd acties gefilmd worden, drie per Meesteres. Jullie zullen er allemaal tegelijkertijd zijn op de locatie zeven dagen en nachten wordt er gefilmd, bij de slaven is er veel interactie tussen de diverse opnames. Niemand mag voortijdig de locatie verlaten, dat doen we allemaal gelijktijdig en ik voer het materiaal af, de restanten worden vernietigd voordat iedereen weg is. Er zijn ook buiten opnamen maar die worden zo gepland dat er geen risico‘s zijn. Alle strenge SM scènes worden binnen gefilmd, alleen de soft SM scènes zijn buiten bij het zwembad en in een bos.
Het script krijg je op de locatie uitgereikt en niet eerder, en na bestudering lever je die weer in. De werkdagen zullen ongeveer 14 uur per dag zijn en je bediende mag niet bij alle opnames zijn, hij is er alleen voor jouw verzorging, alles wat je nodig hebt is aanwezig.
“Overmorgen na het ontbijt wordt je opgehaald en naar de locatie gebracht. Mij zal je weer terug zien op de locatie, ik ben morgen na het ontbijt vertrokken” na dit alles verteld te hebben stond Günther op en nam met een kus afscheid van Michaëla, door de stof van haar rok kon hij haar harde erectie voelen, zijn uitleg had haar geil gemaakt, die slaaf van haar stond nog wat te wachten die avond, vermoedde hij, hij had al een paar films met haar gemaakt.
Na het vertrek van Günther gaf Michaëla aan haar slaaf het bevel om voor haar te knielen en haar benen te masseren.
”Herman er komt straks iemand bij mij op bezoek, die ik nog niet helemaal vertrouw en ik wil dat je alert bent en als je de kans krijgt doorzoek je zijn zakken” zei ze tegen hem “Ja Meesteres, dat doe ik” antwoordde haar slaaf terwijl hij op zijn knieën haar benen masseerde, na een half uur mocht hij stoppen. Hij moest voor haar een rijzweepje en plastic bindstrips op tafel klaarleggen. Klokslag acht uur ging de deurbel van haar suite, Michaëla gaf Herman het teken om de deur te openen, voor de deur stond een zenuwachtige Martin met een flesje parfum in zijn handen, die had hij nog snel bij het winkeltje in de lobby kunnen kopen, Chanel 5, altijd goed dacht hij.
“Mevrouw verwacht U, wilt U mij volgen” Herman ging de gast voor naar de zithoek waar Michaëla plaats had genomen in een grote leren fauteuil. Martin liep naar haar toe en kuste onhandig haar uitgestoken hand. Ze was nog mooier dan in het vliegtuig, ze was geheel in het groen, een rok met allemaal kleine plooitjes tot net over haar knieën en een blouse waarvan de bovenste knoopjes zover open waren dat hij net haar stevige borsten kon zien en ook haar harde tepels kon hij afgetekend zien door de lichtglanzende stof van haar blouse, ze had haar benen over elkaar en in haar pumps kon hij haar rode teennageltjes zien, de nagels aan haar handen waren ook roodgelakt en tamelijk lang.
“Ga zitten Martin en je hebt wat voor mij meegenomen zie ik”. “Ja Mevrouw”, hij overhandigde haar het flesje parfum, Michaëla opende het flesje deed wat op haar pols en rook er aan “Uitstekende keus Martin” “Dank U wel Mevrouw”.
“Wilt U koffie Meneer” vroeg Herman “Dank U, zwart graag” antwoordde hij, Herman verliet de ruimte en ging koffie maken in het keukentje.
Michaëla keek de man die tegenover haar zat aan en ze zag dat hij naar de zweep op tafel keek, “Je wilt met mij kennismaken en met mij dineren” “Ja graag“ zei hij, terwijl hij zich al wat meer op zijn gemak voelde, Michaëla zag dit en wilde dit niet, zij wilde dat hij zich ongemakkelijk zou voelen bij haar. Herman kwam terug met de koffie en wat bonbons op een schaaltje, hij zette de koffie neer voor Martin en knielde vervolgens voor Michaëla en bleef geknield voor haar met het koffiekopje op het dienblad, dit bleef zo totdat zij haar koffie ophad.
Martin verrast door het voor hem ongebruikelijke schouwspel was geïntrigeerd en ook wel onder de indruk van deze dame, hij keek haar aan, ze had grijs-blond halflang haar in een soort pony geknipt, grijs kleurige ogen met groene oogschaduw, zwarte eyeliner en rode lippen.
Met die ogen keek ze hem aan of ze dwars door hem heen keek, tenminste zo voelde dat voor hem. Ze stuurde Herman weg en richtte zich weer tot Martin die ze nu bewust aan een kruisverhoor onderwierp, ze vroeg hem naar zijn leeftijd, wat hij in Bangkok ging doen en of hij een relatie had. Martin beantwoordde keurig alle vragen, hij was 47 jaar, hij was gescheiden en had nu geen relatie, hij was voor vakantie in Thailand.
Michaëla vertelde hem dat zij voor haar werk in Thailand was en dat zij als professioneel Meesteres werkte, zij vertelde hem ook dat de man die de koffie had gebracht haar persoonlijke slaaf was.
Michaëla zag dat Martin dit op zich in moest laten werken, hij maakte echter geen aanstalten om te vertrekken. “Ik denk dat jij een goede dienaar voor mij kan worden, Martin” zei ze nogal streng. “Ik weet het niet Mevrouw, ik heb dit nog nooit meegemaakt “ antwoordde hij.
Op haar vraag of hij nog met haar wilde dineren, nu hij wist wat haar beroep was, zei hij “Zeer graag Mevrouw”.
“Kniel nu voor mij slaaf en kus mijn voeten”, Martin knielde direct voor de dame en kuste haar voeten één voor één, even later stond hij na haar bevel zich uit te kleden met een flinke erectie voor haar, hij probeerde zijn stijve penis nog achter zijn handen te verbergen, hij moest knielen voor haar en zijn handen gevouwen achter zijn hoofd doen, ondertussen haalde Herman zijn kleding weg.
Martin voelde zich opgelaten maar ook wel fijn, hij voelde dat zijn gezicht rood werd, de strenge dame beval hem zijn handen op de rug te doen en die werden door haar dienaar met een plastic bindstrip vastgebonden achter zijn rug. Daarna bond zij zijn zak en pik af met een plastic bindstrip en dit deed ze niet zachtzinnig.
Het was de eerste maal dat zij hem beroerde en een siddering van angst en genot ging door zijn lichaam, hij was nog nooit zo hard geweest, de strenge dame dwong hem voorover te buigen over de rugleuning van de fauteuil, hij zag haar de zweep van tafel pakken en instinctief wist hij wat hem te wachten stond, bij de eerste slag op zijn witte billen kromp hij ineen van de brandende pijn en wilde overeind komen, ook wilde hij wat zeggen.
Iedere keer genoot Michaëla ervan als ze een man tot haar slaaf maakte, deze macho versierder lag in no-time op zijn knieën voor haar en nu ging ze hem een afstraffing op zijn billen geven en hem daarna hard anaal te nemen. Michaëla liep om de fauteuil heen en pakte Martin die na de eerste klap half overeind gekomen was bij zijn haar en trok hem weer naar beneden, hij zag iets uitsteken onder haar rok, complete verwarring kwam over hem en hij gehoorzaamde meteen toe zij hem vertelde dat hij moest gehoorzamen en pas mocht opstaan en spreken als zij daar opdracht toe gaf.
De tweede zweepslag kwam met kracht en weer ging er een pijnscheut door zijn lichaam, het brandde gewoon, hij kreunde bij iedere slag en dankte haar toen ze stopte met de straf.
Herman, die bij de gehele procedure op zijn knieën aanwezig was moest een kort plooirokje, glijmiddel en een condoom pakken, ondertussen trok ze haar lange zijden rok uit, die wilde ze niet vuil maken natuurlijk, een kort rokje was makkelijker als je een slaaf in zijn kont ging neuken. Herman trok snel het korte rokje aan bij zijn Meesteres waarbij zij hem dwong haar penis tot ver achter in zijn keel te nemen en haar zo diep mogelijk te pijpen, hierna condoom om en insmeren met glijmiddel.
Met geweld drong zij bij Martin binnen, hij schreeuwde het uit, ze beval hem te zwijgen en ondersteunde dat met zweepslagen op zijn rug. Tijdens de nachtvlucht naar Bangkok had Herman haar tweemaal oraal moeten bevredigen in het toilet, zodoende duurde het vrij lang voordat ze klaarkwam, Martin werd volkomen doorgeneukt en ze pompte ongeveer 20 minuten lang haar penis diep in zijn anus, de pijn ging voor hem deels over in genot en zijn slavenlul die eerst slap was geworden werd weer hard en de combinatie van het geneukt worden in een pijnlijke anus en de zweepslagen veroorzaakte bij hem een ejaculatie zo als hij er nog nooit één had gehad, Michaëla voelde de slaaf onder haar klaar komen, even later spoot zij hem vol.
Herman verzorgde zijn Meesteres en ruimde het sperma van Martin op, hij mocht zich weer aankleden en moest weer knielen voor de Meesteres, die voor hem in haar fauteuil zat, ze had haar korte rokje aangehouden. Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden, dit was allemaal onverwacht en nieuw voor hem, hij wilde nu oprecht met de dame kennismaken en dit doen door middel van dineren en dan wel zien wat er van zou komen.
Nu dit had hij nooit kunnen voorzien, hij was wel lekker klaargekomen en het opvolgen van bevelen en gestraft worden, vond hij ook wel lekker, alleen hoopte hij dat niemand dit van hem zou ontdekken, gelukkig waren ze in Bangkok.
Michaëla vertelde aan Martin, dat hij zich de volgende morgen bij Herman moest melden om half zeven, hij zou in de kamer van Herman verder instructie krijgen, daarna naar de Meesteres voor het ontbijt op de kamer van haar.
Toen Martin verdwenen was vroeg Michaëla aan haar slaaf of hij wat wijzer geworden was, “Niet veel, hij had alleen een credit card in zijn zak, een mobieltje en wat Thaise bahts, ik heb alle gegevens van zijn credit card genoteerd, maar zijn telefoon had een code” zei Herman. “Goed, morgen beter”, hij moest haar de afstandsbediening van de tv geven en zo voor haar knielen dat hij als haar voetenbankje kon dienen, om 11 uur mocht hij naar zijn kamer.
De volgende ochtend stond Martin op klokslag half zeven voor de deur van Herman, na binnenkomst begon Herman hem meteen uit te leggen wat hij doen moest en moest nalaten als hij op bezoek was bij de Meesteres, hij legde hem de slavenposities uit, hoe hij haar moest aanspreken, hoe hij haar seksueel moest gerieven etc. tijdens de uitleg dronken ze koffie en aten wat. “Ik had begrepen dat we samen zouden ontbijten met de Meesteres” merkte Martin op, “De Meesteres eet nooit tegelijk met haar slaven” antwoordde Herman hem.
Vijf voor half acht stonden ze voor de deur, die Herman met een key-card kon openen, hij bleef in de hal van de suite staan en vroeg of ze binnen mochten komen, Michaëla gaf hen toestemming en beide mannen knielden gelijk bij binnenkomst voor haar.
Het was voor Martin niet meer zo vreemd om voor deze dame te knielen, Michaëla was gekleed in een zeer doorzichtig negligé met daarover een bijbehorend jasje van hetzelfde doorzichtige materiaal, Martin kon zijn weer opkomende erectie niet meer onderdrukken.
Michaëla keek naar de voor haar knielende slaven, ging in haar fauteuil zitten en sloeg haar benen over elkaar, “Geef je telefoon aan mij slaaf” beval zij aan Martin, zonder te aarzelen volgde hij het bevel op en overhandigde haar zijn telefoon. “Geef mij je toegangscode en pijp mij” beval ze hem, weer gehoorzaamde hij en gaf haar de toegangscode en begon haar te pijpen zoals Herman hem die morgen geïnstrueerd had.
Herman kwam binnen met een kopje koffie en een croissant op een dienblad en knielde, naast Martin, voor zijn Meesteres, hij zag het hoofd van de nieuwe slaaf van de Meesteres op en neer gaan zoals zij het wilde, met haar zweep maakt ze hem duidelijk hoe ze het wilde na enige tijd trok ze hem aan zijn haar en drong tot diep in zijn mond en kwam spuitend klaar in zijn keel.
Martin had goed opgelet bij de uitleg maar de kracht en de hoeveelheid van haar ontlading verraste hem volledig, hij moest bijna kokhalzen en had de grootste moeite om het niet uit te spugen. Gelukkig kon hij het doorslikken, het smaakte eigenlijk eigenlijk wel goed, de eerste maal dat hij sperma proefde en ook doorslikte.
Michaëla dronk haar koffie op en beval: “Maak mijn bad klaar slaven”. Herman baadde zijn Meesteres en Martin moest toekijken en leren, Michaëla baadde kort en liet zich toen door haar slaaf afdrogen, ook hierbij moest Martin toekijken. De beide slaven moesten haar behulpzaam zijn bij het aankleden, vleeskeurige nylon kousen, jarretelles, waar Martin moeite mee had om de kousen hieraan te bevestigen, hetzelfde plissérokje als die ze in het vliegtuig droeg tijdens de landing en van boord gaan, haar blouse in dezelfde kleur als het rokje, Herman hing het bijbehorend jasje klaar en ook zette hij haar pumps met blokhakje in bijbehorende kleur klaar.
Hierna vertelde zij aan Martin dat ze een week aan het werk moest in een andere stad, maar dat zij Martin onder kon brengen op een comfortabel adres voor de helft van de prijs van dit hotel, als hij dat wilde moest hij nu uitchecken en op de kamer van Herman wachten op haar telefoontje. Terwijl de beide slaven naar de receptie gingen om Martin uit te checken controleerde zij het mobieltje van hem, ze vond niets bijzonder, wel kopieerde zij de gehele inhoud en installeerde tracking software op de telefoon en zette ook haar werknummer bij zijn contacten. Hierna belde Michaëla op haar eigen mobiel een Thaise kennis en sprak een halfuur met haar en later met de Nederlandse echtgenoot om te controleren of alles begrepen was. Even later belde ze op de hoteltelefoon de kamer van Herman, en vertelde hem om Martin naar boven te sturen. Even later klopte Martin op de deur en liet zich zelf met de key card van Herman binnen, na het gebruikelijk ritueel van kruipen en knielen, moest hij haar helpen met het schoenen aan doen, haar jas om hangen en met een knoopje vastmaken. Hierna overhandigde zij hem zijn telefoon en vertelde hem dat haar nummer nu in zijn telefoon stond. Michaëla voelde nu wel dat ze de complete macht over deze dwaas had en dat hij compleet onschuldig was aan waar ze hem van verdacht had, dat hij politieagent zou zijn. Hij moest de deur voor haar open doen en direct naar Herman gaan, Michaëla nam de lift naar de receptie en Martin ging volgens bevel via de trap naar de 1e verdieping. Michaëla belde Herman vanuit de lift dat ze onderweg was naar de limousine en dat hij op de afgesproken plek klaar moest staan met die Martin. Deze voorzorgsmaatregel was eigenlijk niet meer nodig nu Martin schoon bleek te zijn.
Martin overdacht onderweg naar beneden wat hem allemaal is overkomen, hij was blij dat hij zijn telefoon terug had en het telefoonnummer van deze Meesteres had gekregen, voor hem was het een blijk dat hij geaccepteerd was door haar.
Terug bij Herman stond deze al klaar en ze moesten meteen verder, ze namen de lift naar de parkeergarage onder het hotel en liepen vandaar naar een rustige straat aan de zijkant van het hotel.
Toen Michaëla naar buiten kwam reed de limousine, die al een tijdje stond te wachten voor, de portier opende de achterdeur zodat zij kon zitten, nadat hij die weer gesloten had, reed de chauffeur op aanwijzing van haar naar de zijkant van het hotel, bij de ingang van de parkeergarage werden de twee slaven opgepikt, twee koffers van Martin en één van Herman vlug in de al geopende kofferbak en toen moesten zij beiden op de voorbank naast de chauffeur, hierna ging het gezelschap op weg door de drukke stad naar een rustige buitenwijk eigenlijk een voorstad van Bangkok.
Na een rit van 50 minuten arriveerde zij bij een prachtige villa, gelegen in een straat met meer van dat soort huizen, allemaal op ruime afstand van elkaar en afgescheiden door prachtige tropische tuinen. Na bij de poort aangebeld te hebben en wat in de intercom bij het hek ingesproken te hebben ging het hek open en kon de chauffeur doorrijden naar het huis waar de vrouw des huizes, Parichat, Michaëla enthousiast verwelkomde. Parichat keurde de beide slaven geen blik waardig, een blanke man en wat Thaise bedienden hielpen Herman en Martin met hun bagage en ging hen voor naar hun vertrekken.
Michaëla en Parichat gingen naar binnen waar het personeel dat ze tegen kwamen diep voor hen bogen, achter het huis op het terras gingen de dames zitten op grote rieten stoelen en achter hen kwam een bediende met een waaier staan die hun koelte toe waaide. Bediendes schoten toe om Michaëla en Parichat van koffie te voorzien, de bediendes bleven geknield met hun dienblad voor hun Meesteressen zitten. Parichat was een oude bekende van Michaëla, ze had haar praktijk in Nederland gehad en was toen voor haar papieren en verblijfsvergunning getrouwd met nogal een loser, ene Harry, op een gegeven moment is ze gaan scheiden van hem toen ze een betere slaaf vond om haar te dienen, één met een eigen inkomen en wat bezit, deze slaaf was een stuk slimmer. Harry was nog wel steeds haar slaaf, ze incasseerde zijn uitkering en hij werd verder gebruikt als schoonmaker en hij figureerde ook wel in haar films.
Enige jaren geleden was Michaëla benaderd door Cathy, een oude bekende, voor het spelen in een film die in Hong Kong opgenomen zou worden, Günther was toen ook de producer echter nog niet zo ervaren als nu, het ging toen gruwelijk fout, een slaaf van Cathy kwam door haar toedoen te overlijden op de set, van de personen die daar toen bij aanwezig waren ontbrak de volgende dag iemand, een Chinese man die achteraf een neef van het slachtoffer bleek te zijn. Michaëla aarzelde niet en evacueerde haar team direct uit Hong Kong en ze was ook nog in staat om Günther en zijn team een ticket naar Singapore te bezorgen, de Chinese medewerkers vluchtten alle kanten op, na eerst op aanwijzing van Michaëla zoveel mogelijk sporen te verwijderen, inclusief het lichaam van het slachtoffer. Alleen de gevluchte neef is later verhoord door de politie en die verklaarde dat hij dacht dat zijn neef bij een verkeersongeluk was omgekomen maar er verder ook niets van af wist. Cathy was onder gedoken in Hong Kong en er wonder boven wonder goed van afgekomen, de straffen in China zijn nogal heftig en buitenlanders worden niet gespaard.
Het gehele proces was wel gefilmd en een jaar later heeft Günther het op de markt gebracht en ontzettend veel geld verdiend omdat het zo levensecht leek, spoedig daarna werd hij benaderd door een Japans productie bureau die vermoedde en niet als enige dat het echte opnames waren. Hij werd uitgenodigd naar Japan en hij kwam terug met de opdracht voor diverse levensechte films voor zeer harde SM.
Günther kreeg van de Japanners ruwe plot-versies van de films in zeer gebrekkig Engels, Günther zocht meteen contact met Michaëla, die hij sinds Hong Kong blindelings vertrouwde.
Met haar schreef hij de draaiboeken en de scripts, ook zijn Duitse regisseur werkte hieraan mee, in Thailand bouwde Michaëla samen met Parichat een netwerk van helpers op.
Parichat had voor dit werk een alter ego zodat niets terug te herleiden was naar haar of familie van haar, dit gold ook voor haar twee naaste medewerkers. Michaëla, Parichat en Tou, één van de naaste medewerkers, acteerden in de films als Meesteres, de slaven werden door Günther besteld bij het Japanse productie bedrijf en die werden op een afgesproken locatie afgeleverd. Verder viel alles onder de verantwoording van Günther.
De Dames hadden met deze films erg veel geld verdiend en een bepaalde reputatie in de wereld van de meedogenloze SM op gebouwd, een gedeelte van het geld werd door de drie Dames geïnvesteerd in de villa waar ze nu verbleven. De villa werd ook door Günther gebruikt voor opnames van standaard SM films, acteurs en actrices uit Thailand, Laos, Filippijnen en Cambodja waren ten opzichte van Japanse en Europese veel goedkoper, Diana een jonge Nederlandse protegé van Michaëla trad veel op in deze films en met haar blonde haar en blauwe ogen was de 1m 80 grote schoonheid een sensatie in Azië, haar wreedheid was ongekend.
Tou voegde zich bij Michaëla en Parichat op het terras, Tou was een beeldschone Thaise van 35 jaar, ze zag er echter uit als een heel jong meisje. Tou werd vergezeld door twee zeer jonge slaafjes, de jongste van de twee overhandigde knielend een map aan Michaëla. De andere slaaf zorgde ervoor dat Tou comfortabel kon gaan zitten, ook hij moest gaan waaieren, de jongste moest geknield naast haar zitten. In het verslag stonden de kosten en baten van de praktijk, wat Michaëla opviel was dat de kosten langzaam maar gestaag opliepen en dat de inkomsten hetzelfde bleven. Dit was Parichat en Tou natuurlijk ook opgevallen en dit was dan ook de reden van hun bijeenkomst.
Dat Tou er zo jong uit zag, was natuurlijk wel typisch Thais maar dit kwam ook door haar kleding, ze droeg ook altijd zeer korte rokjes met blouses, zoals schoolmeisjes in Thailand alleen dan met micro rokjes. En ondanks dat ze uit het zuiden van Thailand kwam had ze een lichtgekleurde huid, ze had geen platte maar een rechte neus, Michaëla vond haar echt een spetter, ze was door Parichat ontdekt.
Tou had een uurtje voor dit gesprek want ze had daarna een sessie evenals Michaëla.
Snel namen ze de zaken door, allereerst vroeg Michaëla aan Tou of ze een Nederlandse slaaf voor haar een week lang kon trainen en opvoeden. “Yes, no problem, Parichat asked me already” zei Tou, ze hoefde hem niet eens te zien, ze zou hem na haar sessie overnemen of misschien beter dat hij de sessie mee zou maken.
De kosten van voedsel en andere huishoudelijke middelen bleven continu stijgen in Thailand en hier was weinig aan te doen, besloten werd om op de kosten van de slaven te bezuinigen, er zou goedkoper en minder voedsel voor hun beschikbaar komen. Michaëla wilde een scheiding aanbrengen tussen huisslaven en de persoonlijke slaven, haar voorstel was om de persoonlijke slaven door de eigenares zelf te laten betalen. Dit was voor Tou het minst voordelig want ze had nogal wat slaven, meestal zeer jonge jongens en een enkel meisje.
Omdat de villa ook de woonplaats van Parichat en Tou was, liepen hun slaven door de andere slaven heen. Tou een intelligente jonge vrouw zag de logica van het voorstel wel, maar merkte toch op dat haar slaven ook veel bijdroegen aan de praktijk, overeengekomen werd dat Tou een verdeelsleutel zou bedenken en tijdens het diner zouden ze hier een besluit over nemen. De grootste kostenpost was echter de toenemende afpersing van de politie en veelal lager nivo politie, duidelijk was dat er bescherming van hoger hand was weggevallen. Een politie kolonel, die slaaf was van Michaëla, was gepensioneerd en dat was waarschijnlijk de reden, Michaëla beloofde hem te bellen of hij er misschien nog wat aan kon doen. Na nog wat gekeuvel waarbij Parichat informeerde bij Michaëla wat ze aankomende week ging doen in Thailand, Michaëla ging er vanuit dat Parichat wist dat Günther in Thailand was, ten slotte deed zij veel zaken met hem en ze zou nu ook wel bij de organisatie van de film betrokken zijn. Ze vertelde aan Parichat dat ze ging filmen met Günther en vroeg toestemming om met Christiaan haar echtgenoot te mogen spreken, Parichat had geen bezwaar, erbij zijn had geen zin daarvoor was haar Nederlands te slecht.
Michaëla zag op haar horloge dat het 11 uur was, verontschuldigde en trok zich terug op haar kamer, Herman was daar al, hij had Martin bij Christiaan achtergelaten, hij had de koffer uitgepakt, alle cadeaus die ze vanavond bij het diner aan iedereen zou geven stonden op tafel uitgestald, voor Christiaan had ze chocolade en drop meegenomen, Christiaan was zeer loyaal en trouw aan Parichat en hij zou haar nooit verraden, maar hem gunstig stemmen voor informatie kon geen kwaad. Christiaan was partner, geliefde en slaaf van Parichat, maar ook haar manager. Parichat kende haar beperkingen, ze was analfabeet, geen opleiding, sprak gebrekkig Nederlands en Engels, ze zou dus geen partij zijn voor Michaëla en Tou, haar partners in deze onderneming.
Herman kreeg de opdracht om Christiaan te vragen om te komen en dan Martin naar Meesteres Tou te brengen en hem meteen te vertellen dat zij hem die week zou trainen en opleiden. ”Waarschuw hem dat Meesteres Tou erg streng is” zei ze nog tegen haar slaaf.
Onderweg naar beneden kwam Herman Christiaan al op de trap tegen en die zei tegen hem dat hij al onderweg was naar boven en of zijn Meesteres hem kon ontvangen, “Ik denk van wel” zei Herman en liep snel naar beneden, Herman was niet zo gesteld op Christiaan, voor Herman had Christiaan een veel te goede verhouding met zijn Meesteres.
Herman liep snel over het pad tussen de gazons naar de slavenverblijven, die bestonden uit meerdere gebouwtjes, een kleiner gebouwtje was het verblijf van de blanke slaven, toch was het een accommodatie voor wel 10 slaven, dit was weliswaar berekend op de filmopnames, normaal waren 2 ȧ 3 betalende longstay slaven aanwezig. Het gebouw voor de Thaise slaven was veel groter en eenvoudiger. Herman sliep hier niet maar in een kamertje naast Michaëla op de eerste verdieping. Michaëla had een grote suite op de eerste verdieping, met een aparte ontvangstruimte, kantoor, keuken etc. Herman kon via een binnendeur de suite betreden, Michaëla hield van haar privacy.
Martin had zijn koffer uitgepakt, hier had een Thaise bediende hem bij geholpen, die had hem handdoeken bezorgd en de kamersleutel overhandigd. Toen de bediende weg was had hij zijn geld en papieren in het hotelkluisje opgeborgen. Hij zat televisie te kijken toen Herman op de deur klopte, Martin liet hem binnen en Herman zei: ”Je moet je snel omkleden in een korte broek, geen ondergoed en een T-shirt en dan ga ik je voorstellen aan Meesteres Tou, ze spreekt Engels en gaat je trainen en opleiden en ik moet je waarschuwen voor haar, ze is extreem streng”. Martin kleedde zich snel om, dat Herman in de kamer bleef daar geneerde hij zich niet meer voor, ze hadden in korte tijd genoeg van elkaar gezien.
Martin knielde samen met Herman voor Meesteres Tou, ze had zich al omgekleed voor haar sessie met een Thaise politicus, in feite had ze haar korte rokje vervangen door een leren rokje en een leren korset waar haar borsten nogal bloot uitstaken, haar borsten waren stevig en vrij groot voor een slanke Thaise vrouw, haar zwarte laarzen reikten tot boven haar knie, haar hoge stiletto’s maakten dat ze nu 1m 65 mat, in wekelijkheid was ze 1m 55 groot. Herman werd weg gestuurd en ze bleef alleen over met de geknielde Martin, ze sprak redelijk in het Engels met hem, hij kon het goed verstaan en zij kon hem verstaan. “Welkom in Thailand slaaf, ik ben voor de tijd dat Meesteres Michaëla niet aanwezig is je Meesteres, de bedoeling is dat ik je train tot een gehoorzame slaaf” sprak zij tot de geknielde slaaf “Dank U wel Mevrouw” antwoordde Martin snel, voordat hij het wist sloeg Tou hem met haar rijzweep in zijn gezicht, een flinke striem achterlatend over zijn lippen en wang. “Spreek alleen als ik je toestemming geef slaaf”.
Martin schreeuwde het uit van de pijn toen deze mooie Meesteres hem met haar zweep over zijn lippen sloeg, wat een pijn, de tranen sprongen in zijn ogen, hier had Herman hem dus voor gewaarschuwd. De Meesteres pakte een belletje van tafel en na het luiden hiervan kwam er meteen een bediende die vanaf de deur kruipend naar haar toekwam, Martin had nog nooit iemand zo diep zien knielen, na een paar bevelen van haar kreeg Martin een halsband met ketting om en beide kropen ze nu achteruit naar de deur, van daar begeleidde de bediende hem naar een kerker in de kelder van de villa, het was Tou’s persoonlijke kerker, haar gedeelte van de vleugel waar ze woonde had een kelder met daarin de kerker waarin Martin nu naakt in kooi tegen de wand stond, hij had een leren kap op met ooggaten, hij had een mondprop in en een Thais meisje, hij schatte haar 12 ȧ 13 jaar deed hem een kuisheidkooitje om, waarbij ze ook nog iets in zijn pisbuis schoof.
De insert in zijn pisbuis voelde hij wel, een vreemde sensatie, trouwens wat hem overkomen was en nu gebeurde was erg overweldigend. Hij werd door de bediende en het meisje alleen gelaten met zijn gedachten, gelukkig was de ruimte airconditioned.